کشفی غیر منتظره در مورد حلقههای زحل پس از ۴ دهه
تاریخ انتشار: ۱۲ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۳۶۳۳۱
به نظر میرسد حلقههای نمادین زحل بر جو این سیاره اثری میگذارند که دانشمندان هرگز انتظارش را نداشتند. یک مطالعه جدید نشان میدهد که این حلقههای معروف در واقع جو زحل را گرم میکنند.
نکته قابل توجه اینجاست که گروهی از محققان ناسا اعلام کردند که این پدیده پیش از این هرگز توسط ستارهشناسان در منظومه شمسی ما دیده نشده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
این راز به مدت ۴۰ سال در معرض دید عموم قرار داشت و پنهان باقی مانده بود. اما یک ستارهشناس کهنه کار ظرف مدت یک سال با استفاده از مشاهدات زحل با تلسکوپ فضایی هابل ناسا و کاوشگر بازنشسته کاسینی و همچنین فضاپیماهای وویجر ۱ و ۲ و کاوشگر فرابنفش بینالمللی به این موضوع پی برد.
محققان اعلام کردند که این تعامل غیرمنتظره بین زحل و حلقههای آن میتواند به طور بالقوه ابزاری برای دانشمندان فراهم کند تا پیشبینی کنند که آیا سایر سیارات در اعماق فضا نیز حلقه باشکوهی مانند زحل دارند یا خیر. شواهد نشان دهنده تابش بیش از حد پرتو فرابنفش است که به عنوان یک خط طیفی از هیدروژن داغ در جو زحل ظاهر میشود.
محققان ناسا اعلام کردند که تکانها در تشعشع به این معناست که چیزی جو بالای سیاره را آلوده کرده و آن را از بیرون گرم میکند. اخترشناسان بر این باورند که عملیترین توضیح این است که ذرات حلقه یخی که بر زحل میبارند، جو این سیاره را گرم میکنند. این پدیده ممکن است در نتیجه برخوردهای ریزشهابسنگها، بمباران ذرات بادهای خورشیدی، تابش فرابنفش خورشیدی یا نیروهای الکترومغناطیسی که گرد و غبار باردار الکتریکی را جمع میکنند، ایجاد شود.
کشش میدان گرانشی زحل همهی این موارد را ممکن میکند و این ذرات را به داخل سیاره میکشاند.
زمانی که کاوشگر کاسینی ناسا در پایان ماموریت خود در سال ۲۰۱۷ در جو زحل فرو رفت، محققان اعلام کردند که این کاوشگر اتمسفر زحل را مورد بررسی قرار داده است و تایید کردند که ذرات دائما از حلقههای سیاره جدا شده و روی آن سقوط میکنند.
اگرچه فروپاشی آهستهی حلقهها به خوبی مشخص شده است، اما تاثیر آن بر هیدروژن اتمی سیاره باعث تعجب است.
همه چیز توسط ذرات حلقهها که در عرضهای جغرافیایی خاص وارد جو میشوند هدایت میشود. آنها ترکیبات جو بالایی را تغییر میدهند و فرآیندهای برخوردی با گازهای جوی نیز وجود خواهد داشت که احتمالا جو را در یک ارتفاع خاص گرم میکند.
دانشمندان ماموریتهای مربوط به زحل را که به دهه ۱۹۷۰ بازمیگردد، مورد مطالعه قرار دادند.
دو کاوشگر وویجر ناسا در دهه ۱۹۸۰ از کنار زحل عبور کردند. در آن زمان، ستارهشناسان اضافی بودن پرتوهای فرابنفش را به عنوان نویز در آشکارسازهای قدیمی در نظر گرفتند و آن را رد کردند.
ماموریت کاسینی که در سال ۲۰۰۴ به زحل رسید، همچنین دادههای مربوط به پرتوهای فرابنفش را در اتمسفر این سیاره در چندین سال جمعآوری کرد. تلسکوپ فضایی هابل و کاوشگر بینالمللی فرابنفش که در سال ۱۹۷۸ به فضا پرتاب شدند نیز همچنین دادههایی جمعآوری کردند. از آن زمان، سوالاتی در مورد این که آیا همه این دادهها نشان دهنده یک پدیده واقعی در زحل هستند یا خیر وجود داشته است.
ناسا اعلام کرد کلید حل این پازل در تصمیم بن جافل (Ben-Jaffel) برای استفاده از دادههای طیفنگار تصویربرداری تلسکوپ فضایی هابل (STIS) بود. مشاهدات دقیق زحل به کالیبره کردن دادههای قدیمی مربوط به پرتوهای فرابنفش طی هر چهار ماموریت فضایی رصد زحل کمک کرد.
بن جافل گفت: وقتی همه چیز کالیبره شد، به وضوح دیدیم که طیفها در تمام ماموریتها منطبق هستند. این واقعا برای من غافلگیر کننده بود. من دادههای مختلف توزیع نور را ترسیم کردم و متوجه شدم یکسان هستند.
چهار دهه مطالعه دادههای پرتو فرابنفش چرخههای خورشیدی متعددی را پوشش میدهد و به اخترشناسان کمک میکند تا اثرات فصلی خورشید بر زحل را مطالعه کنند. بن جافل با گردآوری تمام دادههای متنوع و کالیبره کردن آنها دریافت که هیچ تفاوتی در سطح تابش پرتو فرابنفش در چرخههای مختلف وجود ندارد.
منبع: ساینیوز
باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوممنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: کهکشان راه شیری منظومه شمسی اعلام کردند حلقه ها داده ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۳۶۳۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تازهترین نظریه توطئه: ما دو خورشید داریم که دومی پشت اولی پنهان شده!
به گزارش خبرآنلاین، گروه فیسبوکی «پیروان ناشناس نیبیرو» بهتازگی نسخه دیگری از تئوری توطئه مبتنی بر «دو خورشید در منظومه شمسی» منتشر کردهاند. شواهد نظریهپردازان این تئوری، هالهای از نور است که گاهی در اطراف خورشید دیده میشود؛ حال آنکه این نور درواقع پدیدهای جوی است و دهها سال است که منجمان آن را با عنوان «هاله خورشیدی» میشناسند.هاله، حلقهای از نور است که با شکست یا بازتاب آفتاب و مهتاب (نور خورشید یا ماه) در برخورد با بلورهای یخ پراکنده در لایههای فوقانی جو (معمولاً پرده نازک ابرهای سیروس) شکل میگیرد. هاله معمولاً به شکل حلقهای سفید و روشن دیده میشود (اثر بازتاب) و بعضی وقتها طیف رنگینکمانی نیز در آن پدیدار میشود (شکست).
سابقه تاریخی
ادعای وجود ۲ خورشید، مسبوق به سابقه است. سال ۲۰۱۶ (۱۳۹۵) و در حین پخش زنده گذر سیاره عطارد از مقابل خورشید، اخترشناسی به نام «پل کاکس» در حال توضیح ماجرا بود که جسمی کروی روی نمایشگر ظاهر شد. این جسم احتمالاً خطای نوری بود و کاکس به شوخی گفت: «ممکن است بپرسید که این جرم گرد بزرگ در سمت راست خورشید چیست؟ خب، این خورشید دوم ماست! نمیدانم که آیا از وجود خورشید دوم اطلاع داشتید یا نه؛ اما این خورشید دوم واقعا وجود دارد و معمولاً از دید ما زمینیها پنهان است. ناسا و دیگر سازمانهای فضایی معمولاً این چیزها را از ما پنهان میکنند».
نظریهپردازان توطئه، این شوخی کاکس را به عنوان اثباتی بر وجود خورشید دوم، علم عثمان کردهاند.
چرا خورشید دوم وجود ندارد؟
صدالبته که تئوری توطئه وجود ۲ خورشید در منظومه شمسی، نشانی از حقیقت ندارد و دلایل علمی متقنی بر عدم وجود آن در دست داریم.
اخترشناسان از قرن نوزدهم توانستهاند با تحلیل اختلالات جزئی در مدار حرکت سیارات، وجود اجرام دیگر را پیشبینی کنند. نخستین آنها سیاره نپتون بود که موقعیت آن با رصد اختلالات حرکت سیاره اورانوس بهدقت مشخص شد و طی چند ساعت رصد، کشف شد. بررسی اختلالات مداری سیاره عطارد به شکلگیری نظریه نسبیت عام انجامید و بررسی اختلالات اجرام فرانپتونی و کمربند کایپر، احتمال وجود سیاره نهم را افزایش داده است.
این درحالی است که اگر ستاره دیگری در منظومه شمسی بود، اختلالات بهمراتب شدیدتری در مدار حرکت سیارات ایجاد میکرد، مدار زمین و دیگر اجرام دیگر ثابت نمیماند (این موضوع به مسئله ۳جسم معروف است و شما میتوانید در سریال مسئله ۳ جسم، جزئیات بیشتری از این مسئله را به زبان ساده ببینید).
از سوی دیگر، زمین و خورشید در وضعیت قفلشدگی گرانشی با یکدیگر قرار ندارند. قفلشدگی گرانشی، پدیدهای است که در ماه، قمر زمین هم میبینیم و بر اساس آن، دوره گردش وضعی و انتقالی ماه به دور زمین برابر است، به همین دلیل است که ما از روی زمین فقط یک نیمه ماه را میتوانیم ببینیم و از سطح ماه، زمین جایگاه ثابتی در آسمان دارد. اگر خورشید دوم بخواهد طوری حرکت کند که از نگاه ما زمینیها همواره پشت خورشید باقی بماند، فضاپیماهایی که به دور خورشید، عطارد، ناهید، مریخ، مشتری و زحل چرخیدهاند میبایست نشانی از آن میدیدند و این درحالی است که هیچ فضاپیمایی، حتی آنهایی که پشت خورشید را رصد کردهاند (!)، نشانی از ستاره دیگر ندیدهاند.
درست است که حدود نیمی از ستارگان آسمان، ستارگان دوتایی یا چندتایی هستند، اما خورشید ما جزو دسته ستارگان منفرد است و با توجه به وضعیت حرکت ستارگان همسایه، تا آینده قابلپیشبینی بعید است که ستاره دیگری به خانواده منظومه شمسی افزوده شود.
۵۴۵۴
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1904183 ذوالفقار دانشی